Wudjubeliv?

Oiii! Wudyubeliv? Sheeeezzz. Online ako ulit! Yayness. Nakakamiss din ang pagbblog. D nako nakakapagblog at nakakapag keep in touch sa mga online friends ko. Ayun, July na bukas! Tapos na ang June! Pero sobrang hectic na ng aming mga iskeydyul. Sobrang daming quizzes, tests, reports! Halos wala na kong pahinga e. Every Sunday na lang. Pero cramming pa rin. E may review pa kami every Saturday for the college entrance exams. Tipong 1st week pa lang nung school, cramming kami sa deadline ng UPCAT! Grabe. Pero aliw naman. Hehe. Saya. :) Tas ngayon naman, Student Council campaign. Next week na election. July 7 to be exact. July 5 ang classroom campaign at July 6 ang Miting de Avance. 2 parties: CURVE - Citizens Undertaking Responsibility and Vying for Excellence. VOICE - Vigilant OLGM Individuals Committed to Excellence. Sobrang wala sa plano ko na tumakbo. I mean, meron siguro pero hindi ko na-picture na magkaibang parties kami nila AM(CURVE party nila). Mga superfriends ko pa naman yung mga andun. Napagusapan nung 3rd year pa kami, dapat isa ako sa mga campaign manager pag d nila ako kinuha na tumakbo. Tas sa VOICE party ako tatakbo for Auditor. Yung party namin, pilit lang yan e. Kasi, walang gustong lumaban sa party nila AM. Malakas kasi. Si AM, eversince 1st year nasa SC na yan as year level representative at nung 3rd year, SC Secretary sya. Yung kasama ko sa party ko, 2 lang ang superfriends ko, yung iba friendly friends. Haha :p Pero when Sharmaine accepted the offer to compete with CURVE, she asked people kung pwedeng tumakbo or who wants to run for a position. She asked me para maging auditor. Ako, I accepted the offer para lang sa experience. Malaman ko kung pano yung takbo ng campaign, pano yung feeling na nagsasalita ka na, "I'm Charlene Bautista running for the position of Auditor." "Why Auditor?" or "Why should you vote for me?" And since it's our Senior year na naman, I wanna go for the fun and experience. Kahit di manalo, ayos lang basta I knew the feeling of running for SC. Hindi yung pag college nako, "Ay sayang, d ako tumakbo for SC. Di ko tuloy nalaman pano yung feeling nun." I don't wanna have regrets. I'm trying to make the most out of my senior year.

Kanina, edi namigay na kami ng stickers and button pins. Grabe yung sticker, katumbas ng limang masking tapes. Tas iba ibang color, heart-shaped yung akin. Each of us sa party, merong ganun. 2,400 stickers ata yun. Nammroblema nga kami pano yun mauubos kasi sobrang dami. Tapos may button pins. Yung 4th year representatives at President pa lang namin ang may ganun. Yung iba, sa Monday pa. Tapos may tatlong tarpaulins. Sa bawat room may tarpaulin/poster na nandun yung line up namin. Nag-away away pa nga sila dun e. Actually hindi naman away, nagreklamo lang yung iba sa CURVE. Kasi ang usapan, isang banner or poster lang bawat room(e dalawa yung amin, isa yung andun yung sc president namin at yung isa yung line up ng party namin) at dapat ang pinakamalaki lang e cartolina size. Sabi ni AJ(isa sa mga Pussykittens Manika :p), "E sir! Usapan cartolina lang e! E hindi naman cartolina yan!" Tas tatlo ang umiyak ngayong araw. Si Francel(VP ng VOICE), AM(PRES. ng CURVE) at si Boks(PRO ng VOICE). Si Francel naiyak sya kasi feeling nya nadadamay kami dun sa awayan nila. Yung sa banners, tarpaulins and other stuff. Kasi hindi talaga ganun ang traditional way ng pag-campaign nung mga former SC's. Lahat made by the party. From the stickers, yung sinusulatan lang ng names. Yung posters sa room, computerized line-up lang. At walang mga button pins. Kaya pinagtatalunan nila yun kasi hindi daw fair para sa kanila. Si AM, nappressure daw sya. Si Boks, ewan ko, nagdrama. Haha. Friendly competition nga, sabi nila. After everything, at the end of the day, lahat naman kami friends pa rin e. Classmates. Kaya ayun.

Ayan. Change topic. 1st day high. :p Masaya kasi makikita ko nanaman ang aking mga friends. At Seniors na kami. Sobrang bilis talaga. IV-FAITH ang section ko at glad naman ako dun. Kasi eversince first year, nasa first section ako at classmate ko na karamihan dun for four or three years. Pero sobrang badtrip ko nung nakita ko yung list ng mga classmates ko dahil andun ang epal na unggoy! Yung jerk, safety-king at asshole. Pinagppray ko pa naman nung summer na sana hindi ko sya kaklase. Pero whatever, kaklase ko si asshole e. Wala akong magagawa dun. Ok lang, andun naman sila AM, Ryan, at iba pa e. Kasi alam nila ginawa nung ahole na yun. Si AM sobrang inis sa unggoy na yun e. Hay. I guess I just have to live with it through out my senior year. Pareho lang rin naman, di ko rin sya papansinin. Gaya nung third year so ayun. Mas dumami friends ko at mas dumami ang kakilala ko. Masaya.

Pero hanggang dun lang yun. Sa school ako masaya kasi kasama ko friends ko. Napapatawa nila ako, napapawala nila lahat ng worries at frustrations ko, nagagawa nilang ipakalimot sa kin ang mga problema ko kahit sandali lang. Pero syempre sa school, may pressure at stress din. May mga worries at frustrations din. Mga cramming. Pero wala nang mas sasakit pa nung pagkuha ko nung UPCAT form ko at ilalagay ko na yung course ko.

Dati, ayoko mag-UP. Pero naconvince nila ako at naconvince ko ang sarili ko na dun ko talaga gustong mag-aral. Napicture ko na noon kung anong kukunin kong course. Syempre pinili ko kung san ako may passion at ano ang gusto ng puso ko. B Fine Arts Major in Visual Communication. Sobrang desidido na ko na yun ang kukunin ko. May story line nga yan e. "I saw." - nakita ko yung taong nagpipinta dun sa mall. Sobrang na-astigan ako dahil ang galing nya. At yun na ang simula ng hilig ko sa arts. Lahat gusto kong matutunan. Drawing at painting kaya naman nagpabili ako ng sketch pad, pencil, poster paints, brushes at kung anu-ano pang pang painting. Nawala yung hilig ko dun nung nagtagal, instead, nabaling sa computer. Websites. Until I learned about graphic designs and other stuff about making art sa web. Sobrang, ay shet, eto ang gusto ko. Eto ang gusto kong gawin at maging paglaki ko. So "I knew" na eto talaga ang gusto ko. "I dreamt." Oo, dream ko yun sa buhay. "I assured." Sobrang 100% sure ako na yun talaga ang bagay na hindi ako magdadalawang isip na gawin at kunin pag college. Sobra kasing hilig ko sa designs. "I believed." Oo, I believed na kakayanin ko ang talent test. I believed in that dream. I believed that someday, ma-aachieve ko yung dream na yun. "But I backed out, at the last minute." I did. It was so sad and so heart-breaking for me. Akala ko okay na kila mommy, daddy at bros. Pero they wanted me to take up BA Film and Audio-Visual Communications. Okay lang sakin. Since editing naman yun at involves art stuff. 1st choice ko yun. So, binalak ko na yung 2nd choice ko e fine arts na lang. Pero nung tinanong ko sila, Hotel, Restaurant and Institution Management daw. Yung daw ang ilagay ko. Kasi whether I like it or not, dun pa rin ako mapupunta. Sa business nila daddy. Pero di ko talaga napicture ang sarili ko sa business na yun. Dream ko na someday magiging animator ako or graphic designer. Have my own little company for advertising or designs or even webdesigns. I once read nga na few people follow what their heart says 'cause they're afraid that by following that and taking that risk, they might get hurt and suffer terribly. But then, the heart doesn't like to suffer. So they choose the easier ways. I thought after reading that, "Are they even happy?" I thought I won't ever be like those people. I thought I would be brave enough to follow my heart and fight for my dreams, and fight for my own happiness. I thought so. But I guess, I would end up just like them. I heard my heart but I did not follow it. I always listened to it, but did not follow what it said. It was so painful. I cried so much. :(

Ngayon, yung ACET Form naman ang kinuha ko. Alam ko na agad ang kukunin ko. Fine Arts Major in Information Design and Creative Writing. Pero, nung nalaman ni daddy na kukuha ako ng ACET, sabi nya, mag-UP na lang ako. Since mura ang tuition compare mo naman sa ateneo dba? Sobrang mura ng sa UP. Iwork out ko daw talaga na makapasok sa UP. Syempre ako, pressured nanaman. Tapos magttake din ako ng USTET. Fine Arts Major in Advertising naman kukunin ko dun. Makapasa lang ako sa test at sa talent test, kahit di ako papasok dun, masaya na ko dahil alam kong qualified ako para maging BFA student. Kahit di man yun ang papasukan ko dahil malayo nga kasi, kahit ang kinuha ko naman na course dun ay gustong-gusto ko, wala ako magagawa. Actually, meron e. May choice ako. Pero siguro takot lang din ako to fight for what I love. I hate that. :( Ang point kasi, mura ang UP. At iba pa rin daw pag sinabing UP Graduate ka. E parang sobrang bigat naman para kila mommy na hanggang college e, mahal ang tuition ko. Sa OLGM na nga lang e, sobra ng sa kamahalan. Ateneo pa kaya. Sa UST ok lang naman e, kaya lang kung iccompare mo sa UP. Dba? E malayo pa yun sa min. Ang UP Dil, lapit lang nun. Ganto na lang, pag nakagraduate ako ng UP ng Film kung sakali mang makapasa ako dun, pero SANA talaga, oo. Mag-aaral ako ulit. Either Advertising, Information Design or Multimedia Arts. Kasi yun talaga yung gusto ko e. Para masaya naman. :) Hehehe.