"Nothing can ruin my day. :)"

That's what I said when I left school this afternoon.

But I guess not. I received a Friendster message from someone who had been part of my life, our family and most especially my brother's life. There are things going on in the family, something that's sooo years before, but still unresolved. To the point that even people who are not really part of the family got involved too. Sa nangyari, maraming naapektuhan. Maraming nasaktan. Maraming nawala. Maraming nagbago. And it hurts. Everytime I think of that issue, my head aches, my heart hurts and I start to cry. It's just a little issue then but it became such a BIG issue for a reason I don't know why. Oh, I know why actually. But I don't know what to believe anymore. Habang tina-type ko yung reply ko sa message nya, naiiyak ako. Ay hindi, naiyak pala talaga ako. Ayokong ikwento na, kasi hindi naman dapat.

Basta ang alam ko lang, maaayos rin 'to. Alam kong darating rin ang araw na magkakaharap-harap lahat ng taong involved at na-involve. At alam kong lalabas rin kung anong totoo, sinong nagsasabi ng totoo, magkakaintindihan na ang lahat at kung ano man ang kalabasan nun, matatanggap naming lahat. Alam kong darating rin yun, umaasa ako, pero siguro hindi pa ngayon. In God's time, darating ang araw na yun. Based on experience, alam kong lahat ng bagay naaayos. Meron lang talagang tamang panahon para sa lahat ng bagay.

Hmm.. may dalawa kaming midterm exams bukas, pero heto ako, nagta-type, umiyak, at nage-emo. Meron pa kaming group project na due tomorrow sa Economics class namin na comics. Inaalala ko yun kasi kanina lang namin napag-isipan kung anong gagawin. Oo, one day before the submission. Naiinis ako. Cramming nanaman. Hindi dapat ganito. Sana matapos na ang week na 'to para wala na masyadong iniisip. Kelangan ko talagang mag-recharge ng baterya ko. Unti-unti na siyang malo-lowbatt eh.

Pero kahit ganun, may bumubuhay pa rin sa baterya ko. Nakita ko nanaman si crush kanina sa school. Hahaha. Oo, nakakatawa kasi after nung dati na tinutukoy ko sa medyo recent ko lang na blog post, may bago naman. Pero magkaiba naman sila eh. 'Etong ngayon crushing from afar, anong masama dba? Haha. Atsaka di kami friends. LOL. Alam ko lang, pareho kami ng course, pareho kaming frosh, at alam ko lang ang name at section nya. Pero yun lang yun. Pero kahit na, nagka-crush rin naman kayo dba.. at alam nyo yung nararamdaman nyo na pag makita mo lang siya, enough na yun para maging okay ang araw mo. At may stupid smile ka sa mukha mo na sadyang di mo matanggal. Hahaha. Ok, stop. LOL. :))

Pinalabas rin pala namin kanina sa Filipino subject yung project namin for midterms na Music Video Song Translation. Nakakatawa at nakakatuwa. Pero yung project namin, walang nakakaalam nung storya kaya nagulat silang lahat sa video. Yung song namin "Only reminds me of you" tagalized version. Haha. Basta maraming kinilig. Sigawan. Tapos ayan, inaasar na ako. Sabi pa nila, kamukha daw nung partner ko sa video yung crush ko! Hindi naman. HMP. Di-hamak naman mas gwapo yung crush ko. LOL. Ok tama na. :)) Nakakahiya na. LOL.

Ayos ah, yung post ko may malungkot at masayang kwento. Haha. :) Mag-aaral pa ako. Patay ako neto bukas sa exam pag hindi pa ako nag-aral ngayon. :o